***

სულში გაყინულა ცრემლი,
არა სიცივისგან და არც,
შენი გულგრილობის გამო!

გულში ჩაკირული სევდით,
არა სიშორისგან მარტო...
მე ჩემს უბადობას ვდარდობ!

გზებიც გარინდულან_გზებიც,
გზებიც არსაით არ მიდის...
არა, ამჯერად არ ვცდები!

სად ხარ? სად ხარ შენ, რომ სხვები,
ყოველ ვარდობისთვის საწყისს,
ბრუნდებიან_ შენ კი რჩები?!

სული დაელევა მაისს,
მე ამ ვარდებივით ვჭკნები.
შენ არ დაბრუნდები მაინც!

ფრიდონ ზოიძე