სამარამდისაო

სამარამდისაო

ერთ ვაჟს თვალებთ დაუბნელდა
აღარ სცნობდა არვისაო 
თურმე ქალი ჰყვარებია
ქალი მსგავსი ალვისაო 
ჰყვარობდა და აღმერთებდა 
ქალავს ანგელოზისასო
ქალი იმფერ ლამაზია
მოჰგავს ნახატს კალმისასო
ვაჟი დიაცს შეხვედრია
ამბობს თავის სათქმელსაო
ბიჭი გაშრა,გაიყინა
არ ელოდა ამფერსაო
ქალმა გული არ გაუღო
შენი ტრფობა არ ღირსაო 
ვწუხვარ გულს მე ვერ გაგიღებ 
არ ინატვრო ნატვრითაცო
ვაჟი მისასს კვლავ არ იშლის
ნატრობს ქალი მაღირსაო
მიყვარხარ და მეყვარები
ქალავ სამარამდისაო
ვიცი ყურებს არც შეიბერტყ
ღირსს არ გამხდი “დარდისაო”
მაგრამ მაინც თან ჩავიტან
შენს ლანდს სამარამდიასაო

                                    საბა ქობალია
                                    3/05/2025