ქრისტეს სახე


მახსენდებოდა ქრისტეს სახე
სუფთა და ნაზი..
მეჩვენებოდა გოლგოთას გზა ზედმეტად ახლოს,
და საცოდავი,დაკონკილი იქ იყო კაცი,
ოცდაათ ვერცხლად გაყიდული
არ კარგავს ნამუსს..
უკვე საღამოს ბინდი იწევს,
უკვე ბვნელდება,
თვალწინ მიდგება ტკივილებით სავსე
თვალები,
და თუმცა სხვები იბრალებენ,
ვითომ ვედრებას..
დღემდე განაგრძობს ქრისტეს ჯვარცმას
ვერცხლის ხამებიი...
დღეს,გოლგოთაა უჩვეულოდ მშვიდი და წყნარი..
დღესაც ვუპირებთ ჯვარზე გაკვრას-
ხალხი იესოს,
ეგებებიან აღდგომისდ დღეს ვითომ და მარხვით,
გულში არ გიშვებთ,
გაგაძევეეეთთ..
ქრისტეს სიტყვებოო..
თუმც ქარებია,უჩვეულოდ
მშვიდი და წყნარი...
დღეს ყველა ტკივილს ოცდაათი ვერცხლი ატყვია,
ეკლესიასთან,
ზღუბრლთან ახლოს
აგდია კაცი,
რომელსაც დღესაც უპირებენ,ვერცხლად გაყიდვბას!!!!
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი