მე და გალაკტიონი

გალაკტიონ!
როგორ მესმის შენი..
როცა გვერდით ჩაგიარა ყველამ,
ტკივილებად აყვავილდი ჩემში,
ჩემ სხეულში შემოხვედი ღმერთად!
რამდენ ტკივილს გაუძელიი მესმიის..
ახლა მესმის,დაიტანჯე როგორ..
სუიციდში დაინახე ხსნა და
იმ შავ დღეებს,
შენს მაგივრად ვგლოვობ.

გალაკტიონ,
ახლა მესმის შენი..
რომ იცოდე შენს მაგივრად
ვკვდებიი...
სულის ტანჯვით,
უმეგობროდ
მოკვდიიი...
და სად იყო,იმ წყეულ დღეს
ღმერთი?!

მე იმ ქუჩას,იმ ოცნებებს ვეტრფიი
შენი წასვლით,
რომ დატოვე ობლად..
იმ სურვილებს ვუფრთხილდები ახლა,
გენიოსოო
შენ,რომ ერთ დროს
გქონდაა!!!!