განთიადის სინონიმები

თვალს ვადევნებ გათენებას - დღე და ღამის გაყრას, 
მოუღლელი გრილი სიო ანანავებს ყანას.

იპყრობს სივრცეს დაფიონი, რა წყნარად და მშვიდად, 
ვით სპეტაკი ტაძრის გუმბათს - ბერის ლოცვა წმინდა.

ფრთხილად აღებს ახლა სარკმელს მუხის ძველი ოდა, 
სულ სხვა არის განთიადი დანახული სოფლად.

რარიგ ამკობს აცისკრებას ტკბილი ჰანგი შაშვის,
რომ გადასწვდა ერთიანად - ეზოს ფართოდ გაშლილს.

ვინ არ ეტრფის ამ აისის გულის ლაღად გახსნას, 
მართლაც,  ხიბლი აქვს იმგვარი - ვაზს რომ მამა გასხლავს.

ალიონზე ცხადად ვიგრძენ ის სიცოცხლის ძალა, 
როცა ვდარდობ - სიხალისეს დამიბრუნებს კვლავაც.

ცაა ლურჯი, გამჭვირვალე, ღრუბელი არ ქუფრავს, 
მავსებს რწმენით და იმედით გარიჟრაჟის სუნთქვა.