ბეღურა

გასწივის ზმათრის მძვინვარე ქარი
და შიშველ ხეებს ულმობლად არხევს, 
ბუნება ჩუმი, აღსავსე დარდით, 
ზამთრის სიავეს ბოლომდე ამხელს.
სუსხს და სიცივეს არ უფრთხის ერთი - 
ჩვენი ბეღურა, ლაღი ფრთოვანი,
მის ბაღში მოსვლას აშკარად ერთვის 
სიცოცხლის რწმენა აუწონავი.
არ ეშინია ყინვის მუქარის,
რომ აღჭრიალებს ახლა ბასრ კბილებს, 
პაწია გულში ის დღე უხარის,
ბაღი როდესაც დაიყვავილებს...