ლანდი

ალბომის ფურცლის სიძველის დარდი
რჩება ჭრილობად და იარებად, 
ღამე ქუჩაში დაიარება
ბავშვობის ლანდი.

საფლავებს უთხრის გარდაცვლილ ჩიტებს,
აწყობს ყვავილებს ეზოს მიწიანს,
თითქოს სიკვდილი ბედმა მიწია,
დავყურებ თითებს.

ტალახით სავსე ორივე პეშვი…
ცეკვავს ისრები, უკვე ათია,
დილის ლოდინში ღამე ათია
ალბომის ბავშვმა.

ცოცხალი ჩიტის დანახვის სევდას
ცდილობს სხეული, ვეღარ ინელებს.
მოდის სიკვდილი, სუნთქვას მინელებს
ვეძახი დედას.