ვწერ და ვჩერდები

ვწერ და ვჩერდები, მე ვიცი რომ არ ვა პოეტი , მე ქართველი ვარ პაწაწინა სამოთხის ქვიდან, ის პატარაა, მაგრამ სულით ყველაზე დიდი, ცა და ღრუბლები მის სანახავად გადმოიკიდა,
მის სილამაზეს ვერ აუვლის უცხო პოეტი, ხელში კალამი გაცელქდება, წიგნს მოიკითხავს, აქ სულ იქნება ფერადი და მშვიდი მომენტი
და საქართველოს სილამაზე ფურცლებს დაჩრდილავს,
ვწერ და ვჩერდები, მე ვიცი რომ არ ვარ პოეტი...