სამადლობელი
რკინის მარწუხებში მოქცეული, ცივ ასფალტზე დამიწებული, მაინც გრძნობ შენს წყალობას. და მადლიერებით აღვსილი წარმოვიდგენ შენს სახეს. ვთქვა რომ ხშირდ ვფიქრობ შენზე, მეშინია, არ ვიცრუო. და არც არავის ვეჯიბრები შენს სიყვარულში. სახლიდან შორს, შენ არ მაგრძნობინებ გაუცხოებას. და მე, როგოც ჩემი დროის რიგითი ჯარისკაცი, ისევე როგორც სხვა დანარჩენი ვცდილობ მოვერიო, ნაძალადევად დადგენილ წინაპირობებს. BER 2020
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი