სახრჩობელა...

გახე’! ტოტზე თოკი მოჩანს, 
ნაზად არხევს ყულფს და ღეროს, 
ნახე! ღიმით როგორ ბოდავს, 
ზიზღით აქნევს ენის წვეროს.
თვალს ხუჭავ და თოკს არ უცქერ,
თითქოს უხილავად იქცეს, 
ჯალათებმა მიგაცილეს, 
მეფის მსგავსად გვერდს რომ იქცევ, 
თოკი გელის, ყულფი გლყაპავს, 
შენ კი თვალებს ხუჭავ ისევ.