ნისლი

ნისლიანი დილა გათენდა. 
ჰაერში ნესტის, წვიმის, ბალახისა და სველი მტვრის სუნი იგრძნობა. 
პატარა, მყუდრო კოტეჯის ფანჯარაში ნისლი შემოჭრას ცდილობს. 
ნისლიან ბურუსში სოფელი აღარ ჩანს.
გარემო მისტიურია.  ნელი ქარი უბერავს და ნისლს უცნაურად აბორიალებს, რაც უფრო მეტად ამძაფრებს მის მისტიურობას. 
უცნაურმა ჟრჟოლამ დამიარა სხეულში, ფანჯარას მოვშორდი. მომინდა ცხელი ჩაი, მთის ბალახების არომატებით. იქნებ ამ სითბომ და არომატებმა განდევნონ უცნაური ჟრჟოლა.

პატარა მაგიდა ფანჯარასთან მივწიე, ელექტრო ღუმელი ჩემკენ მოვწიე, ჩაის ფინჯნიდან ცხელი ოხშივარი უცნაურ გამოსახულებას ლანდავს. თითქოს ჯინი მოძვრება საუკუნეობით გამომწყვდეული ფინჯნიდან და თავისუფლებით გახარებული უცნაურ ცეკვებს ასრულებს.

მესიამოვნა სითბო, დივანზე გემრიელად მოვკალათდი; ნისლის მისტიურობა, ცხელი ჩაი, ცხელი ელექტრო ღუმელი, თბილი პლედი, ჯინის უცნაური ცეკვა  ზღაპრულს ხდის ჩემს უჩვეულო დილას. 

თეთრ ფანჯარას თვალს ვერ ვწვეტ. ფიქრებმა გამიტაცა. უცებ ფანჯარას ბათქანით მოასკდა უცნაური ფრინველი, თითქოს ვიღაცის მიერ გამოგზავნილი, შემოჭრას ლამობს. შეჯახებისგან რეტ დასხმულმა ერთი ორჯერ შეიფრთხიალა, შემომჭიკჭიკა, თითქოს რაღაცა მიამბო, შემდეგ ნისლში გაუჩინარდა. 

თავი სიზმარში მგონია. სველ ფანჯრის მინას უცნაური ფრინველის ნაცრისფერი ბუმბული შემორჩა - დასტური იმისა, რომ არც სიზმარია, არც ზღაპარი, არც მისტიკა. 
ნისლი ბატონობს მთაში!