გარდასული დრო

მთებს შუა და ცისა ფერად,
სოფელია შეფენილი.
იქ მდინარის სუფთა ხმაა,
და ნისლია გულდამჯდარი.

სილამაზე ჯილდოდ ერგო —
აქ შეიგრძნობ სიჩუმესაც.
მოსალოცად მოდის თვე და,
თითქოს ითხოვს პატიებას.

სიჩუმეში ჩუმად გრგვინავს,
თვალუწვდენი მინდვრის სუნი,
ბავშვობაა სოფლის ბოლოს —
გარდასული დროის ჩრდილი.