გოგო ცისფერთვალება

გოგო ცისფერთვალება
-------------------------------------------------
     ღელეს  გოგო დავინახე,
ქერა, ცისფერთვალება,
გოგო მზისგან ნაშობი და
ჩემი თეთრი ზმანება.
    მივედ ახლოს, მივეპარე,
როგორც სიო თავნება, 
მისმა ხილვამ დამიმონა,
გოგო იყო ღვთაება.
    ყელზე ტალღად მოქცეული
თმები კერტებს სწვდებოდა
და ტალღებში აზვირთული
მკერდი იმალებოდა.
    ტანზე ეცვა თხელი, თეთრი
აბრეშუმის პერანგი,
იმ პერანგში მოუჩანდა, 
თეძო-უბისა ლანდი.
    წელი ჰქონდა აშოლტილი,
აწყვეტილი ცათამდე,
ხელი ნაზად მოვხვიე და
ლამის იქვე გავთავდე.
    შემომხედა, შეიცხადა,
თითქოს არც მიკარებდა,
მისთვის ხელი არ მეხლო და
სიკვდილსაც ინატრებდა.
    მერე ისევ შეიბრძოლა,
ესეც ქალის ბუნება,
მაგრამ გულმა თავისი ჰქნა,
მაინც აჰყვა ცდუნებას.
    ბაგე-ტუჩზე მოვეფერე,
ყელსა ყელი მოვხვიე,
მისი ნაზი, თეთრი მკლავი,
ბროლის მკერდს შემოვხვიე.
    თვრებოდა და ნეტარობდა 
მკლავთა ნელი ალერსით
და მეც უფრო მინდებოდა,
მის სხეულზე თარეში.
     გოგო იყო იმისთანა,
ქერა, ცისფერთვალება,
ოქროსფერი დალალებით,
ჩემი თეთრი ზმანება.

ავტორი: სპარტაკ ყავრელიშვილი
თბილისი, 1991 წ. (არქივი)