ია

-------------------------------------
                        
    გაზაფხულზე ამოსულა ია
და ნამიან ბალახს შეჰფარვია,
ეშიანია, თვალი გაუღია,
განაბულა ლურჯთვალა, კოპწია.
    სადაც თვალით დამინახავს ია,
ყველგან მისი ნაზი სურნელია,
ცვარ-ნამებში ამოსული გქვია
შენისთანა კაბა ვის აცვია?
    ცქრიალებდი ველად ტურფა იავ,
თავს სიმშვენით აწონებდი ნიავს,
გაზაფხულის მთხრობელო, პრანჭიავ,
დედის ცრემლით ამოსულო ია.


            ავტორი: სპარტაკ ყავრელიშვილი
               თბილისი, 17.11.2023 წ.