კალამო

------------------------------------------
    შენ, ჩემო ტკბილო კალამო,
ჩემო ქველო* და ძვირფასო,
შენი გარჯა და ნაღვაწი,
რა ვქნა, რომ არ დაგიფასო?
    ხანდახან გული მევსება,
ნაღველითა და წყენითა,
სულ ჩემთანა ხარ  ნუგეშად
და მალხენ შენი ენითა.
    სითბოსაც მალ-მალ მანიჭებ,
წამლად მედები, მალამოდ,
შენ მაინც არ მიმატოვო,
სანამ მხნედ დავალ,  კალამო.


სპარტაკ ყავრელიშვილი
 თბილისი, 22.01.2024 წ.
    
*ქველი - აქ: გულიანი, კეთილი, გულკეთილი.