ქალავ მთისაო (მთის მოტივზე)

მთაში გაზრდილო ქალთა მზევ,
ნეტავ რად მიცქერ მწველადა,
თუ ვინმემ თვალი შაგავლოს,
მე დაგიდგები მცველადა.

  თუ ვინმემ სიტყვა შაგბედოს,
შავთვალავ, ღაწვხალიანო,
ჩაგიკრავ გულის უბეში,
ღვთიანო, ლამაზთმიანო.

   ჩუმად მაგახვევ ნაბადსა,
ჩუმად შაგახებ ხელსაო,
მძინარეს  შაგხსნი საკინძეს,
თუნდ დამათენდეს დღესაო.

   გადაგატარებ კბოდესა,
ბილიკებს საშიშ კლდისაო,
ვერ მამყვებოდეს მდევარი,
ჩემი ხარ ქალავ მთისაო.

  შენს თავს მავტაცებ  სოფელსა,   
ალად ქცეულო ნიავო,
ღმერთია ჩემი მოწამე,    
რომ ვეღარ მაეჭვიანო. 


               სპარტაკ ყავრელიშვილი
                 თბილისი, 07.03. 2025 წ.