ედგარ პო – ელენას

ო, ელენ! შენი მშვენება ჩემთვის
არს ვით ნიკეის პატარა ნავი,
დაღლილ იალქნებს არ ვიშვებ, რადგან წინ მელის
შენი სინაზით აღსავსე ტანი
წარსულ დღეების ნეტარი წამი!
ვხეტიალობდი შავ ზღვებში ამყოლი გლოვის,
მაგრამ ვხედავდი ამ სახის კლასიკურ იერს,
კვლავ მიზიდავდი, მიყვარდი ძლიერ
თითქოს იყო ჩვენს შორის ძაფი იმ გრძნობის,
რომლის სახელი არის ელადა,
მას უმღეროდა ცა სერენადას,
მასში იყო დიდება რომის!

კი მე გხედავ, მე გხედავ შორეულ ცაზე,
ხარ ვით ქალღმერთი გავლილი ჟამის,
ხელში გიჭირავს სანთელი, დგახარ ცის კარზე
ვით მოჩვენება დაცურავ ვნებათა ალზე;
შენ ხარ მშობელი მაცდური ქარის!

(მთარგმნელი სტანისლავ ციბულსკი)