ვარსკვლავები

ამოვიმთვრალე , ამ
ნატყვიარ სხეულს შეხედე,
როგორ ძალიან დაეტყოო, თურმე იარა,
შენი თვალები , საუბრობენ ხელის გულებზე ,
რამდენი სევდა და ტკივილი გამოიარა.

აქ ვიღაც მღერის, გედის არა, ბოლო სიმღერას,
ვიღაც უკიდებს გადამტვრეულ სიგარის ნამწვავს,
ბედი კი არა მეც არ ვიცი რა დამიწერა ,
ღმერთმა და მაინც არაფერი სათქმელი არ მაქვს.

რამდენჯერ უნდა მატკინო და რამდენჯერ უნდა შეგიყვარო,
როგორ არ მინდა მახსოვდე და მაინც ახლოს ხარ,
გული თუ ორად გაიყოო, მე
როგორ უნდა გავიხარო,
თუ რამე უნდა მომხდარიყო, რატომ არ მოხდა.

მე თუ ვერ მოვკვდი , რაღათ მინდა ეს სამუდამო სიყვარული,
თუ ცხოვრებში უსაშველოდ მკლავდა იარა,
როგორც ვერ ვისწავლე, უარყოფა ისე ვერ ვისწავლე სიარული ,
სწორად და მაინც რამდენი რამ გამოვირე.

დაამსხვრეულოყვნენ ვარსკვლავები, მეტეორების წვიმა იყო,
და ცეცხლის ალში გახვეული , ქარი დაქროდა ველური ,
თუ შენი სევდა , სევდა იყო,
ჩემი რატომ არის , უცნაური, ჩემსას რაღატო ვემდური.

უნდა გავაგძელო ცხოვრება და უნდა გავარძელო ნაბიჯები,
რადგან სამუდამო სიყვარული ,თურმე სასტკია გენიავ,
რადგან ასეთი ეს ცხოვრება, აქ ხომ კახპები და ნაბიჭვრები,
რამეს გატკენენ და უხარიათ, ბოროტის კეთება სჩვევიათ.