🌸მამული🌸 N 13

დედამ რა ძე შუა კაცთაგან,ბუნების მონაპოვარი!
რა გაიზარდა დაკავდა,საქმისა მონანდომარი!
მიწა აქცია ბაღნარად,წყალი აპკურა მდომარი!
აყვავდა პური ყანასა,რეწვა აქვს მონაგონარი!

მამა-კაცი და მდევარი,მამა ქვეყნად არს მდგომარი!
მამა ვითარ არს მამული,ქალთაგან ლოცვის მონ-არი!
მხარი აქვს კუნთზე ვით კუნთი,ძალისგან მონაგებარი!
სადარაჯოზე მდგომია,ფხიზლობს ვით კაცი მხედარი!

მამაც ერთია,მამულიც უფლისგან მონაგებარი!
მისგან ქმნილია რაც არი,მაღლა კლდე დაბლა დაბლარი!
რით ვეურჩებით ,ვინც გვმოსა მას ტანთა ვითა  სადარი
ქალიც შემოსედ მაგდაგვარ,სიტყვა გაქვთ მონა-ბარ-არი!

მამ-ული,რწმენა სიმტკიცის,ნაბრძოველ-ნადიდგორარი!
ჩვენთ სულთა, ბევრთა,მათივე სისხლისგან მონანდომარი!
ეხლა რაღა გვჭირს,რას  ვცოდავთ,მიწა არს უფლის მდომარი!
ვერცა წაიღებს ვერავინ,უფლისგან მონაგებარი!

ვითარც დაჭრილმა არწივმა,იბრძოლა კიდეც მაგვარი!
არ შეუშინდა ისარს და გული აქვს განაგმირარი!
სიტყვა თქვით სიტყვით კაცური,ვითარცა მამ-პაპური!
არ შერცხვეთ მამულის კარზედ,მამისგან ნადიდგულარი!

თუ ჩვენ არ ვზიდეთ ჭაპანი,ვინ შეგვეწევა მაგვარი!
იქნებ უფალი გვისმენს და საქმე აქვს გამომცნობარი!
კიდევაც უწყის მას მაღლა,ვერ ეურჩება მდოგვარი!
ღმერთო მამული მიცოცხლე,კაცთაგან მონანდომარი!

მამული,ენა და რწმენა,კაცთაგან ვითა მსმენარი!
ნუ ეურჩებით ბუნებას,მასაც აქვს წყალი მწყრომარი!
ქერიც  ბევრია ხორბალი,რა შიში მონაგონარი!
ვითომ კაცთაგან გამრავლდა,არღარა ყოფნით ყომრარი!

ეგ მცართა აზრთა,ფორმულა,არ გექცეთ ვითა მდევარი!
რაც კაცი გაჩნდა ბუნებაც უხვადა გვიძღვნის
მაგვარი!
აჰა,კაცთაგ მხედარი,მაღალი უხვი დაბლარი!
იქცეს ჰუმუსი ნაყოფად,არ მოგაკლდებათ სადარი!

არც ზღვა დაშრება,არც წყალი,არც ლუკმა მონაგებარი!
მან გვმოსა ტანსა კაბითა,ხევსურთ რომ მოსეს მხედარი!
არ მოიშიშვლოთ სხეული,არ იქცეთ ვითარც მსესხარი!
თორემ  იქცევით უძველს ტომთა ვით ფოთოლთ მცვენარი!

უფალო მიწა გვიდიდე,სადაც შენ გვიძღვენ საზღვარი!
იქნებ შეგვმოსო წყალითა,რა დღიდან ჩვენთვის, რომ არი!
არ წახდეს კაცნი სიტყვიდან,მამულზე შენანდობარი!
მამული,ენა საწუთრო,ბევრისგან მონანდომარი. 

ვაგრძელებ🌸გონება🌸