ზამთარს

სადღაც შრიალებს შენი ვერცხლი,
თოვლის საბანო,
შენი ფიქრები სპეტაკია
— დაუსაბამო...
იქნებ უხეში ქარტეხილი
შენც გაციებდეს,
ნეტავ შემეძლოს,
სისასტიკეს აგაცილებდი...

ლაჟვარდიანად
შეიმჩნიო უნდა ცის კარი...
ყოველ წელიწადს
განმეორდე — 
დაუვიწყარი...


2017