თამაზი მონიავა

პოეტი მიდის , პოეტი კვდება ,
უკვდავი მხოლოდ ლექსები რჩება ,
და ეს ლექსები იბნევა ქარში ,
ადგილს პოულობს გულებში ხალხის ,
.
თაობებიდან თაობებამდე
გადადის ასე და ცოცხლობდ მარად ,
არავინ ტირის არავინ დარდობს ,
ქვეყნის ბედ იღბალს პოეტის დარად ,
.
არვინ არ ხვდება დილის ალიონს ,
რითმებით როგორც პოეტი ხვდება ,
ლექსები ცოცხლობს ლექსები რჩება ,
პოეტი მიდის , პოეტი კვდება ...
.
თაზო მონიავა - 2000 -