გული პეშვებით ელოდება მოწყალებას

გული პეშვებით ელოდება მოწყალებას,
სული-თვალებით.
მარად ლოდინით შემოსილი არ კარგავს იმედს.
ფუსფუსებს სული,ვერ ისვენებს
სასწაულს ელის,
ხანაც მუშაკობს და საზღაურს თხოულობს
მცირედს.
ხან აკაკუნებს,ელოდება კარიბჭის გახსნას,
თხოულობს-იღებს,
მადლს სთესს-არის სამარიტელი,
მკვდრეთით აღმდგარი დაბრუნდება უძღები შვილი
ხან ლაზარეა,
ხან მარიამ მაგდალინელი.
ხან ჩასახლდება იუდაში,თავს გაიყიდის,
ხარბი ხელებით ჩაიჯიბავს ვერცხლის ტალანტებს,
პილატესავით ხელს დაიბანს,თავს დაიმშვიდებს:
ღვთის მოწყალებას ამჯობინებს მდიდრულ პალატებს.
დაბორიალობს ხანაც უქმად
ხსნას არსით ელის.
არც რაის მქონე,განს გამდგარა ცოდვის გუშაგი.
ღვთის ხმას თუ ისმენს,განჩინდება მაშინ პირველი
უკანასკნელი ,მეთერთმეტე ჟამის მუშაკი.