თამილა,ვადაჭკორია
პედაგოგი
გული პეშვებით ელოდება მოწყალებას
გული პეშვებით ელოდება მოწყალებას, სული-თვალებით. მარად ლოდინით შემოსილი არ კარგავს იმედს. ფუსფუსებს სული,ვერ ისვენებს სასწაულს ელის, ხანაც მუშაკობს და საზღაურს თხოულობს მცირედს. ხან აკაკუნებს,ელოდება კარიბჭის გახსნას, თხოულობს-იღებს, მადლს სთესს-არის სამარიტელი, მკვდრეთით აღმდგარი დაბრუნდება უძღები შვილი ხან ლაზარეა, ხან მარიამ მაგდალინელი. ხან ჩასახლდება იუდაში,თავს გაიყიდის, ხარბი ხელებით ჩაიჯიბავს ვერცხლის ტალანტებს, პილატესავით ხელს დაიბანს,თავს დაიმშვიდებს: ღვთის მოწყალებას ამჯობინებს მდიდრულ პალატებს. დაბორიალობს ხანაც უქმად ხსნას არსით ელის. არც რაის მქონე,განს გამდგარა ცოდვის გუშაგი. ღვთის ხმას თუ ისმენს,განჩინდება მაშინ პირველი უკანასკნელი ,მეთერთმეტე ჟამის მუშაკი.