სხვანაირი შემოდგომა

წლებით გადაქცეულ მხრებში შემოდგომა
და თმებს დაფენილი, სხივი, ოქროს ფერი...-
   რაღაც, სხვანაირი იყო შემოდგომა...
   ადრე, სხვანაირი იყო ოქტომბერიც...

ახლა, მარტოობის, ფიქრნი- ათასები,
აზრნი- შემზარავნი, ქმნილნი,- ვგონებ, მაშინ...-
როგორც კაპარჩხანა ქალი,- ნატაცები,
ისე გაჰკივიან წყეულ გონებაში

   და სდევს ღრუბლის ჯარიც...
წამს- ითრგუნება მზე,-
     ისე უსუსური, როგორც ზღვაში- ტივით!
და მეც ადგილს ვიცვლი, ქარის გუნებაზე-
სიცხით გამოფიტულ, ძველი კრამიტივით...

ჟამი- მარტოსული, ქოხს- უშენო დგომა...
და თმებს დაფენილი, სხივი, ოქროს ფერი!-
   ახლა, სხვანაირი, დროა- შემოდგომა,
   რაღაც, სხვანაირი, თვეა- ოქტომბერიც.

თამთა მუმლაძე ✏