ადრე მე...

ადრე, მე- ზაფხულის ლაზიერი,
შენ-მეფე მოვირგეთ, მთავარ როლად.
ჩვენი სიყვარული- რა ძლიერი...-
ჰგავდა დალაგებულ ქვათა ბრძოლას!
    
ახლა, შემოდგომის პაიკი და
რა ვარ...
             მწველმა გრძნობამ, ალებივით,-
მძაფრი ობის სუნი აიკიდა,
თქეშში გაფენილი ჩალებივით...

იქნებ, შეგვეცვალა... 
                                         აზრიანად...
თორემ, აღარ ვიცი, დავალ- რომლად...

     ადრე- მე ზაფხულის ლაზიერად,
     შენ კი- მეფე იყავ, მთვარ როლად...

თამთა მუმლაძე ✏