0 0 25
,,ქიანა"
ახლა, ყველგან წვიმებია, ქიანა!
(მახსოვს, ადრე, წვიმებს როგორ ჩემობდი...)
ქარიშხლები ისევ ისე ჰქრიან და
ღვინო...
შაქრის პურები და...
ჩვენ ორნი...
თბილ ბუხართან სასმისები- რქიანა,-
მნუსხავდა, მე,- მინდვრიან და მთებიან...
(ახლა, ბუხარს ვინღა ანთებს, ქიანა!-
ერთმანეთის
სიყვარულით
თბებიან...)
თუ წახვედი, ან სულ წადი... მოდი ან!-
გონებიან!
ფიქრებიან!
თვალიან!
ან დაბრუნდი, ვით ბრუნავენ მოდიდან-
სახიან- და...
ტანიან- და...
მთვარიან-...
რად იბევრე...
მე კი დავრჩი იმ ერთად!
(სიყვარულის საზღაური მეძვირა...)
ვსუნთქავ, მხოლოდ, ყურძნის წვენის იმედად-
მასში, ხან დარდს... ხან კი დარდი მე მძირავს!
ახლა, ძალაც დაეკარგათ მაგნიტებს...
(მაგნიტები სახელადღა ჰქვიან და...)
რაც წაიღე- დააბრუნებ მაგ ნივთებს!
მაგ ჭრელ კაბას დააბრუნებ, ქიანა!
თორემ, სკივრი, სკამი- ბღავის ხმიანა!
ღვინო...
შაქრის პურები და
ჩვენ ორნი....
ახლა, ყველგან წვიმებია, ქიანა...
მახსოვს, ადრე, წვიმებს როგორ ჩემობდი...
თამთა მუმლაძე