,,დეკემბერი მოდიოდა, მოდიოდა..."

ის დრო იყო- 
ტყვიის ფერი 
ჰქონდათ ქუჩებს,
და აგურის,
მზა ბუხრები 
გიზგიზებდნენ...
როს ნოემბრის
 უკანასნელ 
დღეთა ტუჩებს-
დეკემბრები
ჰკოცნიდნენ და
კისკისებდნენ...

ის დრო იყო-
ცას ფოთოლი
ირეოდა...
თოკზე სარეცხს 
აკვდებოდა
ნოტიოს და...
მერცხლებივით
ცაში ჰკრავდნენ 
ირაოს და...
  დეკემბერი მოდიოდა...
    მოდიოდა

და თუთუნებს 
ძველებურად
 ვეწეოდი...
,,თუ შეგხვდები,- 
ცივ დეკემბრის
მერეო" და...
მაინც შენსკენ 
მოვიწევდი...
 ვეცემოდი...
ნაბიჯები 
მერეოდა,
მერეოდა...

(ცივა. სული- 
გარეთ კვდება 
და შინ შია...)
დეკემბერი 
ეჭვთან ერთად...
(მე... ეჭვი...  ეე...)
დეკემბერი 
ეჭვთან ერთად- 
  საშიშია!
მაგრამ მასაც, 
ჰოი, როგორ 
მივეჩვიე...

მივეჩვიე
ფოთლის ჩადრსაც...
(ფოთლებს- ურჩებს!)
მერამდენედ ამიოხრა, 
მორთო ოდა...
     ის დრო იყო, 
ტყვიის ფერი 
ჰქონდათ ქუჩებს,
დეკემბერი მოდიოდა...
მოდიოდა...

თამთა მუმლაძე ✏