ვაგონები

ახლა,  აღარ ვაგონდები,
ყველგან ნისლი, სითეთრეა...
და ოცნების ვაგონები,
არვინ იცის,- სით ეთრევა...

ახლა, ვარდსაც არ აქვს ფერი...
ახლა, სადღაც, ძაფი წყდება!
მე?- 
          ისეთი არაფერი,
მარტო, ცოტა, გული მწყდება...

და, დღეს, ჩვენზე, ჭორს ჰყვებიან...
  ან უჩემოდ, ვახ და რით ხარ?!
თუ- ლოყებზე ჭორფლებიან,
გაზაფხულებად მაყრიხარ...

ან, ეს შავი უპეები,
იქნებ, შენთვის სითეთრეა...
და ოცნების კუპეები
არც შენ იცი სით ეთრევა?

მსგავს- კონვერტის, 
  უგზავნების...-
ცარიელი ვარ,
                                    გონივით...
და დავდივარ უმგზავრებო,
მე,- 
დაცლილი ვაგონივით...

თამთა მუმლაძე 🖊️