ისმენების ცედრები...


ქარი... 
მტვრიანების ,,ცხედრები"...
თითქოს, ევროსს იწვევს- ,,ჰა მაქე!"-
ათოვს, ისმენების* ცედრებით,-
ტყეში მოფრიალე ჰამაკებს...

ჰანგი... ჰანგი... ჰანგი... ჩელესტა*!-
თითი-კლავიშების ქვაფენილს...
ქრის და აწრიალებს ჭალებთან,
აზრებს- ზეწრებივით დაფენილს!

ფარჩა... ატლასები... ჩესუჩა*...
თოკზე იგრიხება- 
შაითან*!
ქარით აკლებული ეს ქუჩა,
,,ცხედრებს"  თითო სახლში შეიტანს...

დუმან... დუმან... დუმან... ისმენენ...-
ცედრის ფანტელების დაზგები...
მერე, ქარს უთმობენ ისმენებს,
როგორც ფუტკრებს- ნაშრომს- მზა სკები...

ქარი... ქარი...  ქარი... ეთრებით*...
თითქოს მზეს იწვევსო-
                                                          ,,ჰა, მაქე..."

ათოვს ისმენების ცედრები-
ტყეში მოფრიალე ჰამაკებს...

თამთა მუმლაძე ✏

----
ისმენი*- მცენარე;
ჩელესტა*- კლავიშიანი საკრავი;
შაითან*- ავი სული;
ჩესუჩა*-აბრეშუმის მკვრივი, შეუღებავი ქსოვილი;
ეთრა*- ნათელი ამინდი (ბერძ.)

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი