,,ნუ ზიხართ სახლში, მემ..."

,,ნუ ზიხართ სახლში, მემ...
 ნუ ზიხართ სახლში, მემ..."-
უწყვეტად წერენ 
          (წამს ივსება დღიური.)
თითები... ,,მაკოცე!-  ვაოკოთ სამშვინველ!"-
მეძახის!
მეძახის!
მეძახის-
თხიერი*.

დროს, სანამ ვიკრებდი ბოდბურის ნამს პირთან,-
დასცვივდნენ მელოტრონს, დაუსხლტდნენ ,,მი" და ,,სი",-
არარა არ იდგა ოცნების ნაპირთან
და ოქროდ ვაქციე! 
         (მე- როგორც მიდასი.)

ღამდება... 
ღამეებს უხდებათ აღლიტონ
გრძნობები მარტოსულს, 
         (ვით ,,ფიქრებს"- მზე- მთას...)
                     (ავს...)
   ,,მომხედე! მომხედე, პატარა თაღლითო!"-
თითს ვუქნევ იმ გოგოს, სარკიდან რომ მთარსავს...-

   ,,ჰო შენ, შენ- თაღლითო, სად მე და სად გული?!"
ცრემლი სდის! 
ცრემლი სდის, დამარცხდა! 
         (განა გრძნობს...)
   ,,სასმელი ილევა! შემდეგი სადგური!"-
ჰომ! ისმის ბრძანება და ,,მე" გზას განაგრძობს!

განა თუ იოკოს!
განა თუ იგუბოს!-
მდუღარეს იფრქვევა, ჩემსავით,
                                                           შადი* ცა...-
           ზღვა ხალხი, 
ხალხის ზღვა მოსდევდა იმ კუბოს...
იმ კუბოს,- წყეული გონება სად იწვა...

გარეთ კვლავ წვიმაა...
ქელეხი... 
ახ... 
შინ, მე
ნაწერებს თვალს ვავლებ...-
         (დავცალე თხიერი!)
,,ნუ ზიხართ სახლში, მემ...
 ნუ ზიხართ სახლში, მემ..."-
მახსენებს!
მახსენებს!
მახსენებს
         დღიური.

თამთა მუმლაძე ✏

*თხიერი- ზოგადი სახელი ტყავისგან დამზადბული ჭურჭლის...
*შადი- ნაქსოვი.