,,თარეში..."

თავი ეხდება ვნების სარკოფაგს!
ეჭვი, შორს მდგარი, წუხს და ბოლთას სცემს!
წამიც და დაჰყრის ღვარძლებს საყოფად,
შესაბრალებლად- ღაწვზე შობს, მწამს, ცრემლს...

შენ დაფენილს კრეფ, ზეწრებს- ქვეშ ნაგებს...
კეკლუცად დგები ჩემთან პირისპირ
და რუდუნებით გვიშლი ქვეშაგებს-
ნაკეცი- ნაკეცს, პირი- პირის პირ...

გარეთ ქარია 
და წულის ფენას
ფენა-ფენაზე ითრევს რინდებით!
შალეს- სილაღე... 
შენ... 
სულის ფრენა...-
     როგორც თოლია- ისე ფრინდება...

და როს მოვრჩებით ,,თარეშებს სკვერში"-
ავყრით სათუთად გაშლილ ქვეშაგებს!
მე ,,ნალს" ავკეცავ და ჩავდებ სკივრში,
შენ ქარში დაჰფენ ზეწრებს- ქვეშ ნაგებს...

                                  (კუთხეს კი ეჭვი, 
                                   ისევ
                                   ბოლთას სცემს...)

თამთა მუმლაძე ✏