დუმს

დუმს სამშობლო- 
                           დაფაც... ხატიც...
როგორც ნისლი ღელე- ღურდანს...
ქოხებივით დავფაცხატდით,
მიწას შერჩა ღელაღუნტა.

ხალხი, მსგავსი ქარადუღის,
გაწურული... ჭირვეული...-
იქნებ ღმერთსაც ქარად უღირს!
   შეგვატოვა ჭირს, ეული...

სარეველა ფაფარს უჭრის
ჟინის მერანს...
                                  (წადიერი!)
მთებს, გამქრალი ფაფარუჭით,
წევს დუმილი ცამდი, ერის.

დუმს ქვეყანა!
                                        (დაფაც...ხატიც...)
როგორც ნისლი ღელე-ღურდანს.
ქოხებივით დავფაცხატდით,
მიწას შერჩა ღელაღუნტა.

თამთა მუმლაძე ✏