0 0 13
სიჩუმე
ქუჩებში მკვეთრი სიჩუმე იდგა,
ქუჩებში იდგა სიჩუმე დილით...
სადღაც სიკვდილი წყეულ ფეხს იდგამს,
წყეულ ფეხს იდგამს სადღაც სიკვდილი.
იწვიან ქვები და ჩემობს ზეცა,
როს მიმოფანტეს ქარში ალებმა:
,,არავითარი უცრემლო დღეც არ!
არავითარი, არ- შებრალება!"-
არავითარი დათმობა მან არ...-
და დედა შეწყვეტს ღიმილს გუმანით...
დუმს დარჩენილი უღილოდ, მანა
და დარჩენილი ღილი უმანოდ.
ქარია! თოვლიც! წვიმს!-
ავდარს ბნედა!
კართან სიცოცხლე წუხს, ბოლთას სცემს და...-
,,ყველას მისცემდა, მის გარდა, დედა!
დედა, მის გარდა, ყველას მისცემდა..."
ალბათ, თავის თავს ჩივის უფალიც...
ალბათ, უფალი სადმე იჩივლებს!
სახლს- ,,გარდაცვლილი" ჭირისუფალი...
ქუჩებში- ძალზედ მკვეთრი სიჩუმე.
თამთა მუმლაძე ✏