1 1 20
აგლაიოს
იცი?- გავუცხოვდი, აგლაიოს!
სივრცე სხვანაირი მეჩვენება!
იწვის, სუნი ასდის აქ რაიონს-
ომი... ზღვა-ნაირი შეჩვენება...
აზრის კიბერების* სიმფონიას
გიწყობ* თაბახებში!
(მოდას ვსდევდი...)
შენში კიბეებით- სამფენიან,
როგორც, გაზეთებში,- მოვთავსდები!
სახლი გადამწვარი შოთხვის ტყე და
ღობე, ასასვლელი, მომპალია!
ფიქრი შეთეთრებულ ოთხის ტყვეა,
როგორც ნასვამების კომპანია...
მე ვდუმ- და სიზმრების კარმა ყივის-
ონკანს კიარადა ჭას ვუყვები!
ის კი უკუღმართი კალმახივით,
ურცხვად, სახით-ზემოთ ,,ჩაუყვება"
და მდევს მანჟეტებით და ფრაკებით,
სული და სხეული გალია, ქვის!
მძაგს, მე, გონით სავსე აფრაკები*!
იქეთ მომწყვდეული გალიაკი*!
ყულფთან მეათასე სკამის მოდგმა!
ჭაღი- განაზუთხი თითბერები!
ასჯერ განკვეთილი ,,სამი მოდგმა",
მთაზე ,,მომლოცავი" ,,დიდ-ბერების"...
ისევ დასწყევლიან იქ ლაიოსს,
აქ კი გამომდევნეს მე- ,,ჩვენებმა"...
ხოდა გავუცხოვდი, აგლაიოს,
სივრცე სხვანაირი მეჩვენება!
მხარი, შენი, საჭერ-კაბარეა!
როგორც საკბილოსთან მოვა ლასტი*,
თითქოს გემის საჭე მაბარია
და მე იმ საჭესთან მოვლასლასდი,
შენ კი შემიდგები, გერგილიანს*...
დაე, ,,კაპიტნის ვალს" ამარიდო!
ნაღველს გაგატანდი, ღერ-გილიან...
შიში აიტაცე, ამარიტო!
როგორც გარეული დურაჯები-
ალბათ შენც ტეხ ღამეს...
აბა დარი?!
ცოდვა, გარეული თუა, ჩემი,
თუა წილი, რამე...-
ნაბოდვარი
იქნებ მთვარეულის, დაივიწყო...
იქნებ გონებამდე არ აუშვა!
მე კი არეული, დაე, ვიყო!
ვიყო არეული-
არაუშავს...
თამთა მუმლაძე ✏
*კიბერი- ქსოვის სახე. მთიულ.;
*გამოწყობა;
*აფრაკები-სულელები;
*გალიაკი-გალია;
*ლასტი- მახე;
*გერგილიანი- მოხერხებული.