აგლაიოს

იცი?- გავუცხოვდი, აგლაიოს!
სივრცე სხვანაირი მეჩვენება!
იწვის, სუნი ასდის აქ რაიონს-
ომი... ზღვა-ნაირი შეჩვენება...

აზრის კიბერების* სიმფონიას
გიწყობ* თაბახებში!
                                   (მოდას ვსდევდი...)
შენში კიბეებით-  სამფენიან,
როგორც, გაზეთებში,- მოვთავსდები!

სახლი გადამწვარი შოთხვის ტყე და
ღობე, ასასვლელი, მომპალია!
ფიქრი შეთეთრებულ ოთხის ტყვეა,
როგორც ნასვამების კომპანია...

მე ვდუმ- და სიზმრების კარმა ყივის-
ონკანს კიარადა ჭას ვუყვები!
ის კი უკუღმართი კალმახივით,
ურცხვად, სახით-ზემოთ ,,ჩაუყვება"

და მდევს მანჟეტებით და ფრაკებით,
სული და სხეული გალია, ქვის!
  მძაგს, მე, გონით სავსე აფრაკები*!
  იქეთ მომწყვდეული გალიაკი*!

   ყულფთან მეათასე სკამის მოდგმა!
   ჭაღი- განაზუთხი თითბერები!
   ასჯერ განკვეთილი ,,სამი მოდგმა",
   მთაზე ,,მომლოცავი" ,,დიდ-ბერების"...

ისევ დასწყევლიან იქ ლაიოსს,
აქ კი გამომდევნეს მე- ,,ჩვენებმა"...
ხოდა გავუცხოვდი, აგლაიოს,
სივრცე სხვანაირი მეჩვენება!

მხარი, შენი, საჭერ-კაბარეა!
როგორც საკბილოსთან მოვა ლასტი*,
თითქოს გემის საჭე მაბარია
და მე იმ საჭესთან მოვლასლასდი,

შენ კი შემიდგები, გერგილიანს*...
დაე, ,,კაპიტნის ვალს" ამარიდო!
    ნაღველს გაგატანდი, ღერ-გილიან...
    შიში აიტაცე, ამარიტო!

როგორც გარეული დურაჯები-
ალბათ შენც ტეხ ღამეს...
                                                     აბა დარი?!
ცოდვა, გარეული თუა, ჩემი,
თუა წილი, რამე...-
                                               ნაბოდვარი

იქნებ მთვარეულის, დაივიწყო...
იქნებ გონებამდე არ აუშვა!
მე კი არეული, დაე, ვიყო!
ვიყო არეული- 
                                          არაუშავს...

თამთა მუმლაძე ✏

*კიბერი- ქსოვის სახე. მთიულ.;
*გამოწყობა;
*აფრაკები-სულელები;
*გალიაკი-გალია;
*ლასტი- მახე;
*გერგილიანი- მოხერხებული.