აბსანსი

● ა რ ყ ო ფ ნ ა

   ვით თმა თავშალში, ოქროსფერი, 
ყმაწვილობს ისევ
და რუდუნებით აფერმკრთალებს  ოქროსფერს შალი-
ბარში გამოთბა და მაისი ყვავილებს ისევს,
მთა- თეთრ ხალათებს დაატარებს, როგორც ფერშალი. 
    იყო არყოფნა... 
ვერ ავავსე ხარბი ყალიბი-
ჩამოსასხმელი, ჭირს რომ მკვეთდეს- იმ სამართებლის.
თითქოს, გონებას მბრძანებლობდა ყალბი ხალიფა-
გაქრა სიმშვიდის, ხის აბრებზე, მისამართები.
    გახმა აბაკაც. 
ახლა გზებიც იყოფიან... ო,
ნავსაყუდელი, შლამი- გემის გახდა, ჭა- ობის.
ო, ყველა ბრძოლა, გამარჯვების, იყო ,,ფიასკო"
და სხეულს ისე ითრევს ცოდვა, როგორც ჭაობი...
    ქუხს,-
ისევ ეშმა 
გველით ევას, ის- ადამს ითნევს,
მე მხრებზე,- შიშველ, აზროვნება მოვიცვა, მინდა...
და გონს ფიქრები მიხუთავენ, ვით ,,ადამსიტნი"*,
გონი მასპინძლობს:
          -გაუმარჯოს, ო, ვინც მოვიდა!
   და თმა თავშალში, ოქროსფერი, 
ყმაწვილობს ისევ.
დრო მოთმინებას აფერმკრთალებს, ოქროსფერს- შალი...
ბარში გამოთბა და მაისი ყვავილებს ისევს,
მთა- თეთრ ხალათებს 
არ ეშვება, 
  როგორც ფერშალი...

თამთა მუმლაძე ✏

2021.

* მომწამლავი ნივთიერება, აზიანებს სასუნთქ ორგანოებს.