* * *

ასგზის გამოვცადე სვე და
ახლა ასმეერთედ მისევს...
როგორც ქვამარილის სვეტი-
ჩემს წინ აღიმართა ისე.

გონით ეჭიდება კარს, ცის,
თითქოს გამოექცა ხარჭად.
მსგავსად უთავბოლო კაცის-
იდგა და სიტყვები ხარჯა.

ფრაზა ხანის მსგავსად დაყო,
მორჩა. 
                და ვითარცა შვაბრა
ჭუჭყი მომარეცხა. 
                                               და, ხო,-
 ბედმა, ნეტავ, თარსად შვა, რად,

ან რად- ქვამარილის სვეტად...
ცოდვას სანთელივით იტევს.

              ასგზის გამოვცადე სვე და 
              ახლა ასმეერთედ მიტევს.

თამთა მუმლაძე ✏