წერილი ნერუს

● 
                                               
                                                ტელმანზე...

,,ღამის დერვიშები"* 
მწვავენ, მე, დროში,
ო, მეგობარო, მელნის ფერიც ახლა ბაც არის...
როგორც ყმა ხელში- ვერ ვიშლები, მდარე ,,მედროშე"*
და ,,ტარის"* ირგვლივ ვიგრიხები, როგორც ბაწარი.

გარეთ... 
ო, გარეთ, ელვა ღრუბელს ახლა ფასს ადებს...
(თუ, ბოძთა ბაგეთ ეწევიან ,,ძაფნი" შორი-შორს...)
და წვიმებისგან ,,შემოლახულ", ნაგვემ ფასადებს,
მზითგამომხმარი დარაბების მძაფრი შურით შურს.

ივნისი და მე... 
მე და სიცხე... 
                           (-ბუკი! ნაღარა!)
თრთის მზა ვინილი (თითქოს ფარა მთებს თრთის... 
   და ბახი...)
ავივსე სურა და ივსება უტყვი ,,ნახირით"
ფაიფურივით თხელი, სუფთა, თეთრი თაბახიც: 

სანამდე ტაძრით უღმერთონი ღმერთებს ჰვედრიან,
და ტუნდრებს მწვანე ტაიგებად აქცევს მიდამო,
მანამდე გეტყვი- სიხარული მცირეთ ხვედრია!
    (ალბათ ამიტომ, ,,ლხენის" ცრემლებს ვაქცევ მი- და მო...)

შეიკრა პირი და იუდა იქცა ამბორად...
იყო ღალატი... უნდობლობა...
                            (-მცირე ანონსი...)
   (ჰე, მეგობარო, დაიცალა თმენის ამფორა-
დრო- თუ წერტილი, მე ვიქნები მძიმე ამ ომში!)

ვდუმდი, ვით უტყვი, ვით პირ-უტყვი, პანდა... ყრუ ბელი...
და ეს სითეთრე
       (როს სიწმინდის გამო ეხვია...)
განა თმა იყო, ანდა ნისლი... ანდა ღრუბელი...-
მგელი, ორპირი, ცხვრების ტყავში გამოეხვია.

მძაგს ის ყმუილი, ზურგის უკან, მწველი ანდანტე...
    და ფიქრი, რომელ გზავნილივით ტყვიას დამახლის,
არს ,,ღვთაებრივი კომედია", ჩემი. (ან დანტეს...)
    (ქუხს წამოშლილი, სასაცილო, ღია დამაღი*)

მომბეზრდა სიტყვით -შერკინება... -ჭერა... -ისინდი...
ტყეში... ქალაქში... ბარში... მთაში... ქოხში, ან გარეთ... 
ყალბს მერამდენედ, იძულებით, მჯერა, ისმენდი,
მე ასაწყობად გიხვდებოდი, როგორც ანგარი!

თორემ ავდება და სიავის სევით ,,მე"-ს ანგრევს,-
ცენზურის ნალით დაჭედილი ჩუმი ფეხმალი...

         (მცირე ხნით გვერდით გადავწიე       
          მელნით-მესანგრე-
          დავყარე ჩემი ,,იარაღი",      
          ჩემი ,,ფარ-ხმალი"...)

ჩამოცხა, სანთლით.
      (ო, მე მიყვარს ხოში და ფანდი...)
სულს მძვინვარებით შემოიჭრა, როგორც მურვან-ყრუ...
     (ჰე, ნერუ, ჩემო, სანამ აზრებს გონში დაფენდე-
იქამდე ,,მწველის" სიყვარული იქნებ უარყო...)

(მსგავსად კანაფის, რად მაბრუებს სუნი თაბახთა...)
თეთრს მთელი ძალით შევებრძოლე.
           (შედეგს შენ ხვდები...)

(მოუთმენლობა- ჩამოსული, როგორც ტაბახტა...)
ორი, თუ სამი დღეღა დარჩა, შემდეგ- შევხვდებით! 

რული მერევა
        (ჩანს, ,,ბუდეებს" შევლენ ,,ჩიტები"*...)
და რიგს, ასოთა,
              (ურჩი ძალებს ციმციმ იკრებდა...)
გათენდეს, ოდენ და გონებით შევეჭიდები-

    ო, ტროასავით ეცემოდნენ ჩემს წინ, იქნება...
                                                                                                
                                                     ,,ტელმანზე...             
       ნერუ, მეგობარო, შენ მე მჭირდები..."

თამთა მუმლაძე ✏

*ვარსკვლავები;
*მელექსე;
*კალამი;
*საღერღელი;
*თვალები.