რად


● 

   წლებით გამოცვლილ და ტიხრებიან
სახეზე დაღი მაწევს, დავისა...-
მიწისკენ, წელში, რად იხრებიან,
ჩანს, უკვე ითხოვს იგი თავისას?!
   და გავლენ, როცა, ეზოებიდან, 
ხმელი წიფელი რად გრძნობს ავ შვებას?!
     
...იხოცებიან ბებოები და
ხელთ აყოლებენ ჩვენს ტკბილ ბავშვობას...

თამთა მუმლაძე ✏

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი