რად
● წლებით გამოცვლილ და ტიხრებიან სახეზე დაღი მაწევს, დავისა...- მიწისკენ, წელში, რად იხრებიან, ჩანს, უკვე ითხოვს იგი თავისას?! და გავლენ, როცა, ეზოებიდან, ხმელი წიფელი რად გრძნობს ავ შვებას?! ...იხოცებიან ბებოები და ხელთ აყოლებენ ჩვენს ტკბილ ბავშვობას... თამთა მუმლაძე ✏
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი