* * * (მანდაეთს)

წვანან ხვიარები... 
ბოძსღა
ქარით აჰკრობიან ბლები...
და მზით გახუნებულ ფაცხას
ადგას მონაცრისფრო ბლეფი.

თუმცა მერამდენე ცადა,
ვეღარ დაუშინა წვრილმა...-
წევს ცურგაბერილი ცა და
პირში უკავია წვიმა.

თამთა მუმლაძე ✏