გურჯისტანშიც ეფენდი

● 

(ჩაიხანა. 
ცა-ლაზეთის...
ქარიშხალი გმინავდა...)

   ,,-იქაც იყო ქარიშხალი?"         
   ,,-რა ამინდი! ეჰ, ფინთი...
ცოტა შევთბე, ერთი ჩაიც... სანამ ცეცხლი მინავლდა...
        ქარი ქროდა... ქარი ქროდა გურჯისტანშიც, ეფენდი...

შავი იყო, ხან მზიანი...- ცას ერია ლურჯები...
თლიდა, თლიდა და დიდედა ხურმის ფარდებს აფენდა...
გულის ჯიბე ამოვივსე წმინდა მიწით, გურჯების!"
    (თბილ ღუმელთან სიტყვას ცვლიდნენ ლაზია და ეფენდი...)

    ,,-ვნახე, ხალხი... ჩვენი ხალხი...ის მინდვრები... ბალახი...
ვნახე ტყენი... კოპიტები...- ვით არხევდა ურჩი ტანს...
ბაბაც ვნახე, მოტეხილა, შეეწიოს ალლაჰი!"
    ,,-ნეტავ, მალე გადავიდე, მეც, ლაზია, გურჯისტანს..."

    ,,-ღამით მიწაზე ვიწექი, ცას ვუცქერდი მოოჭვილს...
თიანიკეს ვივიწყებდი- სიტყვას ვტეხდი ლაზების...
აქ, ვით დედა, ახალბედა, ხამს, დღეების, მონობს ჩვილს-
იქ ერთურთს ემონებიან გურჯები და ვაზები..."

    (გარეთ ძრწოდა ქარიშხალი, გაყმუოდა ,,ტოტია"...
ჩაიხანა, ახლა, ჰგავდა ღვთისმოსავის კელიას...)
   ,,-იქ ლაზების სიყვარული, ძველებურად თოთოა!
იქ ყოველთვის შენად გთვლიან, იქ ყოველთვის  გელიან..."

    ,,-იცი, ანნე, რომ დავწერე გურჯისტანზე მე ლექსი?-
,,ჩემნი ცრემლნი საქართველოს მონატრებით წვეთავენ..."
   ყურს უგდებდა მათ საუბარს, ტიტინებდა მელექი...-
    ,,-გავიზრდები და გურჯებში გადავიდეთ ჩვენც, ანნე!"

(ჩაიხანა. 
ცა-ლაზეთის...
ქარიშხალი გმინავდა...)
   ,,-იქაც იყო ქარიშხალი...
                  რა ამინდი! ეჰ, ფინთი...
იქაც იყო ქარიშხალი, იმსხვრეოდა მინა და
      ქარი ქროდა... ქარი ქროდა გურჯისტანშიც, ეფენდი..."

თამთა მუმლაძე ✏