ღამის დადგომა (დარიალს)
● წვიმდა კვლავ ლოშქრით დღეს ,,კუბიდონი", თუმც, ღმერთთა ელვის სიმით* შეკრეს ცა, როს მზე გაშუალდა მის კაბადონზე და ბუჩქის ჩრდილი სამზე შეკვეცა. ისე მობღუის თერგი ჯახით, რომ ბერი ალანთა კარი ,,ატირდა" და მთელი ძალით გასვლას ჯახირობს დღე- დაცემული კარიატიდა. ძალს მეთევზე,- ჰგვრის წუხილს სონათა... ჩანს, ეჭიდება ,,გოლიათს" დორი* და დგება ღამე, მწუხრის სონატა, შავ ცაზე მთვარის გოლეადორი. თამთა მუმლაძე ✏ *აბრეშუმის ძაფი; *ნიჩბიანი თევზსაჭერი ნავი.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი