ა ლ ტ ე რ ე გ ო

⚫

მარადმწვანე ბადიანი...
ქოხს შინ- ორი:
მე და ჩემი ,,ალტერ ეგო"...
       რა დილაა!
მაგიდაზე- ფორმატები... ,,კოხინორი"...
და ,,ას ექვსზე" მომართული რადიოლა

აფრქვევს ჰანგებს: ,,ჭერს ნუ ახდი, ნუ, სახლს, ქარო!
ნუ გადაჰყრი ანჯამათა გობებს შორით..."
   ჩემში, ეგო,- შიშველი და უსახლკარო,
ჰგავს დუმფარებსშეფარებულ გომბეშოებს!

რადიოლა უკრავს მშვიდად... ძალზედ მშვიდად 
და შეგრძნება ,,ალტერ ეგოს", ალბათ,- შური.
შურს, სიმშვიდე თუ,- 
    ჭკუიდან, მსგავსად მშლიდა,
    გამჭვარტლული, ძველი ლამფის აბაჟურის!

გავექეცი. ქოხმა კარი მიხურა და
ორი მილი ფეხაკრებით გავიარე.
ჩიხებიდან ,,ალტერ ეგო" მიყურებდა...
მიყურებდა, ვით საშიში გავიალი.

ხითხითებდა... 
ქუდს იხდიდა: ,,კაი შალომ!"
  დაღმართები არ იტეხდნენ, არ, შახს... მათით
გონებაში ჭრელი დაფა გაიშალა!-
როქი...- როქი... ლაზიერი... და ,,შახ- მათი"!

არის! 
(ყველგან თოვლი... თოვლი... თუცა მარტის... 
    ალბათ, ყინვას თუ აფარებს თავს- შიფერს) და
    მე სახლს, ჩემს სახლს ვუბრუნდები უკვე მარტო-
მოვიშორე ,,ალტერ ეგო"! 
ტაში...
ფარდა...

დავითხოვე ხასიათი, ოხ,- მინორი! 
მაჟორები კი არ თოვენ,- ბარდნიან! ვის
არ მოხიბლავს თაბახები... ,,კოხინორი"...

   და ფანჯრიდან- მარადმწვანე ბადიანი.

თამთა მუმლაძე ✏