მარტვილი
⚫ (ქეთევანს) ღამემ ცაზე მუგუზლები აყარა. წარიწყმიდნენ, წუმწუბითა კეტავენ სიამის ბაღს. სათნო შერჩათ აღარა: ,,-მარტვილ იქნე, მარტვილ იქნე, ქეთევან!" დე, სასულეთკარიბჭენი დარაზონ- არ მიირქვან სამშვინველი ახალი; ნუც ათრობდეთ ბოსველია და რაზდონ, ღრაჭათ გორა... ქარავანი... აღალი... სეფისტინი* გაუშლიათ, იქ, ორთა. ბრძანებანი აღიხუნეს რა პირად! რად მზის სხივებს განს აძლევდა იკორთა... რაბი, რაბი, შეეშველე, რაბი! რად... ვით ეგონა- მოწამესა დაღლიდა ნაღვერდალით ემისართა შეხება! გაიყიდე შებრალების დახლიდან... ნეტავ, ასეთს რას უშლიდი შაჰ-აბასს?! ჩაუხერგეს სასულეში სალაგმე... ხორცსა გვემის მიაფარეს, საბანი; (სანადიმო გაიშალეს, სეფანი;) ,,ილი, ილი..." სულსწრაფობით ალაგმეს; შვილის შვილთა გარდაუცვეს სებინი*... მდუმარების იმუშავეს, მუშებმა. შენც არ დაგცდეს, ხმა არ დაგცდეს, პოეტო... გინდ სიჩუმის მიიფარე, მუშამბა... მწუხარება არ მოჰგვაროს პიეტომ... ცრემლი მოსდით სანთლებისა, რაფათა. შესაცოდი ერთი იმათ ჰყოლიხარ. დაეღმიჭა შევერცხლილი რაფათა* უნდილაძეს,- უნდილ იმამყული ხანს. ხმა, ზეწოლის, ყაბულ არ არს,- ტაბუ ცნას. ხმელზე წოლით ქრისტესია, საცოლე*... არ იხმევდა ცრუტსა, გინა- ტაბუცუნს; ღრეკილია დაღრეკილი საწოლით. გაგაშიშვლეს, ფერდით ფერდსა ეკვროდი, ჯალათები მოედანზე ათევენ. სახე,- სათნო, დაგიშანთეს, ეგ მკერდი- ქვეყნის დარად დაგიწიწკნეს, ქეთევან! ნაგლეჯ ხორცზე შემოაწყვეს საჯები*. ამოსუნთქვას თუ უთვლიან, რა ეულს, საჟამნენი,- დროთა შულტნი, მსაჯები. სიცონილი* არა ჰქონდათ რაულად*! ღამემ ცაზე მუგუზლები აყარა. წარიწყმიდნენ, წუმწუბითა კეტავენ სიამის ბაღს. სათნო შერჩათ აღარა: ,,-მარტვილ იქნე, მარტვილ იქნე, ქეთევან!" მკერდში ცხელი გაუყარეს, მახათი, ააწიწკნეს უწყალობლად მას კერტნი- მოიმწყვდიეს მარწუხების მახეთი. გალობისა, ბულბულთ იხშეს, ნისკარტნი. ვერ გატეხეს,- ოხვრასაც არ ურიგებს; მშვილდისა, ყელს მიაგებეს, საბელი; შეაყარეს სანეშტენი ურიკებს, მარტვილობას მოატარეს სოფელი. ხორში და დანეშტებული ფართეა; სვეტთა შორის მოთმინება დაგორავს. მშრალი ძვლები გამოსტაცეს პართიას,- უნაწილეს ნამიურსა და გოას. ღამემ ცაზე მუგუზლები აყარა. წარიწყმიდნენ, წუმწუბითა კეტავენ სიამის ბაღს. სათნო შერჩათ აღარა: ,,-მარტვილ იქნე, მარტვილ იქნე, ქეთევან..." თამთა მუმლაძე ✏ * სეფისტინი - საფილოსოფო წიგნი; * ქრისტეს საცოლე- წმინდანი; * რაფათა- აქ: სახე; * საჯები- ტაფები; * სიცონილი- დაზარება; * რაულად- რარიგად.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი