მოგონება

● Მ ო გ ო ნ ე ბ ა

შეიყრიდა ვიდრე კოპთა
ზეცა- ღრუბლის, ცამდე ნაზიდ
მთა-გორაკებს ნისლის ,,კოფთა"
ეხვეოდათ წელზე ნაზად.

Თუ ქვენათი მიწა Დახმა-
იშლებოდა თოხთა რიგი.
  Ჯაგლაგი კი პატრონს დაღმა 
Მიჰყვებოდა თოხარიკით.

თუთუნისთვის გაზეთს Ხევდა
ბაბუ სხვენში, თხილთან- თუგინდ...
Რძეს, სანათად წყვდიად Ხევთა,
Ატარებდა მთვარე თუნგით.

Თამთა მუმლაძე ✏