მთა

⚫ მ თ ა
(ვაჟას)
 
  ხვდა რა ქედფიცხელ ფერთა გამას,
პირი ცარგვალმაც დამუწა.
  გაეგო, ვითა ფარდაგი, მას-
ფშავის კენკეშა და მიწა;

აფხუშოს თავი, მისი ოდა-
გონში ქაშთაჯად* იწვართა;
არაგვის ცრემლი მისეოდა,
თეთრ ქვეშაგებში იწვა- მთა.

თამთა მუმლაძე ✏️

*წამალი.