შენ სახლი ხარ

შენ ხარ ჭერი,- 
სახლის!
სახლის კარი-
მე
(ვეჭიდებით 
სამხილს,   
ჩაგრულის,- 
ხან მრეს...)

და ცხოვრება, 
ჩვენი-
წმინდა
 ,,ვენდეტა"!
    დღენი,
 ფოთოლცვენის,-
ერთურთს 
ვენდეთ და

ვცვალეთ დარით! 
ვტკბებით-
ერთად ნაშენით!
სუნთქავ- 
და რით?!
თბები-
ჩემით 
და შენით!

თუმც, სველი 
ღაწვების
მალვაც მოსდით, 
წლებს!
შენ ჩემთან ხარ,- 
წვები,
მე კი- 
ვეღარ ვძლებ!

დროა- 
ტყვიას მახლი!
როგორც ქარი- 
მრევ...
მაინც, ჭერი- 
სახლის...
მაინც, 
                 კარი- მე

და ერთურთი
გვშვენის!-
მე- შენ, 
შენ- მე და...
და ცხოვრებაც, 
ჩვენი,-
წმინდა 
,,ვენდეტა"!

თამთა მუმლაძე ✏