1 1 75
,,Autumnus elegia"
ჟინჟლავს, ისევ,-
შემოდგომა ჟინჟლავს...
(ალბათ, ნისლიც შემოდგომას უკმევს.)
და რაც ახლა მემართება,-
ჟინს ჰკლავს...
მწუხარებაც აღარ ჰქვიან, უკვე!
ვიცი, ახლა,
ისევ ვიცი- სად არს...
(მარამ უკვე, მელოდება, ან ვინ?)
ვგავარ ღვთისგან მიტოვებულ საყდარს...
ქარის გარდა, რომ არ სტუმრობს,
არვინ...-
ჩივის, ისევ,
უსტუმრობას- კარი.
ალბათ, ისევ ჩემზე იყრის იმ ჯავრს...
და ვირწევი, როგორც არხევს ქარი-
უმლოცველად მიტოვებულ ხის ჯვარს...
მემართება, ნეტავ, რა, მე, ან მას...
ისევ წვიმა...
ისევ დარდი იმ ცის...
და რაც ახლა, ჩემს თავს ხდება, ამას,-
მწუხარებაც აღარ ჰქვიან, იცი?..
თამთა მუმლაძე ✏