,,Petitio"

ო, მე, ისევ, ზმანებაში გნახე, წუხელ
(ზმანება, თუ მოჩვენება...- რა ქვიან, და...)
და უშენო გონებაში ისევ წუხდნენ:
,,-დაგვიანდა!"
          ,,-დაგვიანდა!"
                                             ,,-დაგვიანდა..."

იქვე, ახლოს, შენ მიცდი და- მოტევება...
სადღაც, იქვე, გზებია და- გამიჩერე...
სახე- შენი, ტანი- შენი, მომდევენ და
დამიჭერენ...
          დამიჭერენ...
                                               დამიჭერენ...

როგორც მაშინ, მდინარესთან... ო, მე, მაშინ,
ლამის, წყალში დაშვებული, მაბი- ჯებირს!
ო, მას შემდეგ მეორდება გონებაში-
ნაბიჯები...
         ნაბიჯები... 
                                           ნაბიჯები...

ყველა სავალს და სიმაღლეს ავალ შენით- 
ქვიშის კიბეს... (ერთ დროს შექმნილს), თუ ცა მოშლის!
    და იმ გოდოლს- ჩვენ ერთად რომ ავაშენეთ-
ნუ ჩამოშლი! 
           ნუ ჩამოშლი! 
                                        ნუ ჩამოშლი...

ვეჭიდები არგამოწვდილ, ერთ წყვილ, ცრუ ხელს,-
ალბათ, სადღაც, იმედი მაქვს- დამიჭერენ...
მერამდენედ დამესიზმრე, იცი, წუხელ?-
დამიჯერე...
დამიჯერე... 
                         დამიჯერე...

თამთა მუმლაძე ✏