,,Finis"

ახლა, ისე, შორეული ხდები...
და შენს მიმართ, ვუცხოვდები, მეც-ვე...
დრო ვერაფერს ვეღარ შეცვლის,- ვხვდები!
დრო- ვერაფერს,- მე და შენ-ის მეტს, ვერ...

შენ, იქ, მარცხნივ... ცოტა ზემოთ... ხელთან...-
ვეღარაფერს ვეღარ გრძნობდი,
                                                               ჰგავდა...
   და მე, ახლა, ისევ ,,ვცოცხლობ" ყველგან!
ყველგან...- შენი თაფლისფერის 
                                                                    გარდა!

ხამს,- ჩვენს შორის აღარ დადის ღმერთი!
სამოსს ვგავარ, გადაგდებულს, მე- ძველს...
ახლა, გახდი შორეული, ერთი...
და შენს მიმართ, ვუცხოვდები, მეც-ვე...

თამთა მუმლაძე ✏