განა...

გრძნობის, მორეულის, შენ ხარ, ოდა!-
თავი, რომ სურს, ათასს მიატოლოს!
    ქალი, რომელიც, რომ შეგხაროდა,
    განა უფალია,- მიატოვო!

ფიქრი აშარია! აღმართავ და
შენ გცემს,- 
                  შლეგი, ზოგჯერ- უხალათო...
და... ქალს, რომელიც, რომ გაღმერთებდა,
განა სამშობლოა,- უღალატო!

თამთა მუმლაძე ✏