* * *

ისევ მოხეული ღრუბლები და...
ისევ უკუღმართად ვიბედები!
უბეგარღვეული უბნებიდან,
ცვივა ფოთოლი და 
                                         იმედები....

დილით- ჯერაც სავსე კოლოფიდან-
გაქრნენ სიგარეტის ღერები, ვით,
გლახა- წინ აღმართულ კორიფესთან...
      ჭკნება შემოდგომა ხელებივით...

      ქრება ნოემბერი თოვლივით და
         მე კი- უკუღმართი მწეველივით...

თამთა მუმლაძე ✏